نها بالا رفتن هر روزه تعداد زنان شاغل نیست که آمار بچه هایی را که سال های پیش از دبستان شان را در مهدکودک ها می گذرانند، بالا می برد. این روزها حتی بسیاری از زنان خانه دار هم ترجیح می دهند با فرستادن فرزندشان به مهدکودک، فضای بهتری برای آموزش دیدنش فراهم کنند. اما محققان می گویند تیر این مادرها نه در ایران بلکه در بسیاری از کشور های جهان همیشه به هدف نمی خورد و وارد شدن بچه ها به مهدکودک در هر شرایطی، زمینه را برای رشد بهتر آنها فراهم نمی کند.
اگر شما هم میان سپردن فرزندتان به مادربزرگش، پرستار بچه یا مربیان مهدکودک مردد مانده اید، با توجه به شرایط خودتان و راهنمایی های ما، می توانید بهترین تصمیم را برای پرورش کودکی موفق و سالم بگیرید. مطلبی که در ادامه می خوانید از کتاب های روانشناسی رشد نوشته لورا برک و کتاب شخصیت کودک نوشته پاول هنری ماسن، جروم کیگان، آلتا کارول هوستون و جان جین وی کانجر بر گرفته شده است.

حق با کدام گروه است؟
والدینی که موافق فرستادن فرزندشان به مهدکودک هستند، می توانند به اندازه یک کتاب دلیل محکمه پسند برای این تصمیم به شما ارائه کنند. از اینکه خودشان فضایی برای چند ساعت رسیدگی به برنامه های شخصی شان پیدا می کنند گرفته تا فراهم شدن امکان بازی کودک با همسالان و آموزش دیدنش در مهدکودک، همه می تواند به یک مادر برای ثبت نام فرزندش در چنین محیطی انگیزه دهد. اما مادرانی که میلی به این کار ندارند هم به اندازه کافی برای تصمیم شان دلیل دارند. کفپوش مهدکودک
از نداشتن اطمینان برای کیفیت و شیوه مراقبتی که در مهد انجام می شود گرفته تا دلتنگی کودک در ساعت های دور از خانه و هر روز بیمار شدنش، همه به این مادرها برای مراقبت کردن از کودک در خانه انگیزه می دهد. در صفحه بعد به شما می گوییم چطور هر دو گروه می توانند حق را از آن خود کنند و با نگاه کردن از زاویه ای متفاوت به این داستان، دیگری را به گرفتن تصمیم نادرست متهم کنند.

مخالفان مهدکودک می گویند
• واقعیت این است که تاثیرات طولانی مدت مثبت یا منفی مهدکودک بستگی به نوع مراقبتی دارد که از کودک می شود. سپردن کودک به مهدکودک هایی که فاقد امکانات و شرایط مناسب هستند – اغلب مهدکودک ها در کشور ما در چنین شرایطی هستند نتایج چندان مثبتی ندارد و اینجاست که می توانیم حق را به گروه دوم دهیم.

• از آنجا که در این مهدکودک ها کنش متقابل بین کودکان و مربیان مثل پدر و مادر با فرزند نیست، کیفیت غالب مهدکودک ها مدام تغییر می کند و به همین دلیل نظارت بر آنها دشوار است، دستمزد مربیان بسیار ناچیز است و مدام تغییر شغل می دهند و. . . نمی توان انتظار مشاهده تاثیرات مثبت را در کودکانی که به این مهدها فرستاده می شوند داشت. واقعیت این است که مهدکودک خوب گران و نادر است.

موافقان مهدکودک می گویند
بررسی های دیگر نشان می دهد حق به همان اندازه می تواند با گروه اول هم باشد. مادرانی که به خاطر شاغل بودن یا دغدغه های دیگر، چاره ای جز سپردن کودک شان به دیگران ندارند در صورتی که او را هر روز پیش یکی از آشنایان بگذارند به سلامت روان فرزندشان آسیب می زنند.
کودکانی که فرصت دلبسته شدن به یک مراقبت کننده را ندارند، مدام پرستارشان عوض می شود، هر روز به یکی از آشنایان سپرده می شوند یا در مهدی که مربی هایش هر چند هفته یا چند ماه یک بار تغییر می کند از آنها مراقبت می شود، بیشتر دچار دلبستگی ناایمن، اضطراب و اختلال های روانشناختی می شوند. هنگامی که کودکان بی ثباتی چندین مهدکودک را تجربه می کنند، سلامت روانشناختی شان کاهش می یابد و مشکلات هیجانی و رفتار کودکان پیش دبستانی که از لحاظ خلق وخو دشوار هستند به میزان زیاد بدتر می شود.

مشکلات روانشناختی، تنها گریبان کودکانی که مدام از خانه یکی به خانه دیگری می روند را نمی گیرد؛ بچه هایی که با مادران افسرده ای زندگی می کنند که حوصله سرگرم کردن شان را ندارد یا به مهدهای شلوغ و بی کیفیتی می روند که برنامه ای برای سرگرم کردن بچه ها در آن طراحی نشده است هم در معرض آسیب های بسیاری هستند. بررسی ها نشان می دهد در صورتی که کودکان پیش دبستانی و کودکستانی وقت زیادی را به صورت نافعال صرف نشستن و انجام دادن تکالیف کنند در مقایسه با اینکه به طور فعال در مراکز بازی مشغول باشند، رفتارهای پراسترس بیشتری نشان می دهند و اطمینان کمتری به توانایی های خود پیدا می کنند.
محققان سوئدی می گویند بچه هایی که در نوباوگی و نوپایی به مهدکودک های مناسب وارد می شوند، در اواسط کودکی و نوجوانی تاثیر این اتفاق را بر قابلیت های شناختی، هیجانی و حتی اجتماعی شان نشان می دهند. موضوع مهم کیفیت مراقبتی است که در خانه یا دور از خانه از کودک می شود. محیط مهدکودک از لحاظ روانی ممکن است وضعیت مساعدی برای کودک فراهم کند؛ همان گونه که در خانه ممکن است فراهم شود. آنچه برای رشد کودک در این سنین اهمیت دارد روابط متقابل گرم و مکرر بین کودکان و بزرگسالان، ارتباط کلامی، فرصت برای کاوش و فضا و تجهیزات مناسب سن کودک است.
منبع: افتاب