نظريه هاى عمده رشد به فرضيه هاى متفاوتى درباره اهميت تاثيرات محيطى در رشد زبان كودك منجر مى شود. نظريه پردازان يادگيرى معتقدند كه وجود عامل تقويت كننده و مشاهده سرمشق عوامل تعيين كننده مهمى براى رشد زبان هستند. نظريه هاى رشدشناختى و نيز نهادگرايانه بر اين اساس قرار دارند كه در يادگيرى زبان داشتن امكان براى شنيدن آن و نيز فعال بودن در كند وكاو يادگيرى درباره محيط از عوامل مهم هستند. لذا كودكان در مهدكودك ها مرتب زير نظر عوامل يادگيرى، ارتباط و تعامل هستند. مى شنوند و بيان مى كنند و بر اثر عوامل تقويت كننده بى شمارى كه به وجود مى آيد، مجبور به گفت وگو مى شوند و در نتيجه واژگان و لغات آن به جهت استفاده در گفتار توسعه مى يابد.

آنچه را مى توان گفت اين مطلب است كه كودك زبان را در پايگاه هاى اجتماعى مى آموزد. آنان زبان را از طريق برقرارى ارتباط با افراد ديگر در مرحله اول از مادر خود مى آموزند و هر چه كودكان در منزل به جز با مادر با ساير افراد خانواده در ارتباط باشند، بيان و گفتارشان گسترده مى شود. كودكى كه در مهدكودك به سر مى برد، علاوه بر پدر و مادر، خواهر و برادر با مربى و ساير اولياى مهد نيز در ارتباط است. گفته هاى آنان را مى شنود، درك و بيان مى كند. کفپوش مهدکودک
در تحقيقى كه در ?? مهدكودك در برمودا انجام شده است، بيانگر اين مطلب است كه با آن دسته از كودكانى كه با بزرگسالان بيشتر بودند و با آنان حرف مى زدند از كودكانى كه كمتر مخاطب داشتند واژگان بيشترى را مى دانستند.