کودکان بین 2 تا 6 سال، در مقایسه با نوباوگان و کودکان نوپا، زمان بیشتری را دور از خانه و والدین سپری می‌کنند. طی 30 سال گذشته، تعداد کودکانی که به کودکستان یا مهدکودک می‌روند، افزایش یافته است. این روند عمدتا به علت افزایش چشمگیر مشارکت زنان در نیروی کار است. در حال حاضر، مادران 67 درصد از کودکان پیش دبستانی شاغل هستند و مادر چاره‌ای جز سپردن کودک خود به مهد کودک ندارد. در واقع مهدهایی که با هدف آموزش و نگهداری کودکان پا گرفته است این روزها نقش به سزایی در تربیت کودک دارند و عنصر مهمی در مسیر تربیت کودک محسوب می‌شوند.

ورود به مهدکودک مرحله بحرانی در رشد و تکامل کودک
آماده کردن کودکان برای ورود به مهد تنها مشکل و دردسر والدین نیست. برای یک ورود موفق خانواده، سیستم آموزشی مهد،‌ معلم و جامعه همگی مسئول هستند. کودک ممکن است بعد از پشت سر گذاشتن تابستان برای ورود به مهد اضطراب داشته باشد. یا شایعات زیادی درباره معلمین شنیده باشد. درباره برنامه های مهد اطلاع کافی نداشته باشد. و شما نیز در این زمینه ها نگران هستید و می خواهید بدانید معلم او کیست با چه کسی همکلاس است و اینکه می خواهید بدانید چطور میتوانید به بهترین شیوه کودکتان را برای پذیرش تغییر و تحولات آماده کنید. اضطراب و نگرانی بچه ها را بپذیرید و او را به صحبت در آن زمینه ها تشویق کنید. آماده گوش کردن باشید. روی رشد جسمی فرزندتان توجه داشته باشید. هم کلاسیها و هم سرویسهای او را بشناسید. بچه ها در مهد چیزهای زیادی را از طریق مکاشفه و تصمیم گیری یاد می گیرند. عقاید و احساساتشان را بیان می کنند. برای یکدیگر داستان تعریف کرده و به داستانهای یکدیگر گوش می دهند. مفاهیم ریاضی را از طریق ساختن و ترکیب کردن ( خانه سازی و ... ) یاد می گیرند و ...

همکاری توأم والدین و مربیان مهد
بچه ها باید در مهد احساس امنیت کنند. برای بیشتر بچه ها ورود به مهد بمنزله رویارویی با مسائل مختلفی چون، رفت و آمد، مربیان و دوستان جدید، وضعیت ساختمانی مهد و رویارویی با پزشک و پرستار مهد، مدیر و منشی و سرایدار مهد میباشد. همکاری و مشارکت بین والدین و مربیان در پذیرفتن این تغییر و تحولات در کودک بسیار حائز اهمیت است. کفپوش مهدکودک

با کودکانی که به سختی از پدر و مادر جدا می شوند و علاقه‌ای به مهدکودک ندارند،چه باید کرد؟
با این که رفتن کودک به مهد ضروری است و گذراندن این دوره خیلی با اهمیت است، ولی به زور و با فشار روانی کودک را به مهد فرستادن نه تنها تأثیر مثبتی ندارد بلکه اثرات منفی فراوانی نیز به جا می گذارد، بنابراین قبل از هر کاری زمینه جذب راحت تر فرزندشان را، بدون وارد آوردن فشار روانی، فراهم کنند.
کودکانی که در خانواده شدیداً مورد توجه هستند و همه خواسته هایشان برآورده می شود، مهد کودک را سخت تر می پذیرند و میل دارند همه توجه مربی به آنها باشد، در صورتی که مربی نمی تواند توجه خود را فقط به چنین کودکانی معطوف کند، بلکه باید محبتش را بین تمام کودکان تقسیم کند.
منبع: اکاایران