آزمایشگاه حرکتی کودکی اولیه دانشگاه نورترن لوا با استفاده از مدل اولیه کرگر و کرگر (۱۹۸۲) طراحی شده است. در این مدل، محیطهای آموزشی، بازیها، ورزشها، ریتم، حرکات موزون، ژیمناستیک و آمادگی جسمانی به وسیله روشهای مختلفی چون حل مسئله طراحی شده است. در این مدل، آگاهی کودک از بدن خود و نیز آگاهی از فضایی که ممکن است در آن حرکت کند مورد تاکید قرار گرفته است. کفپوش مهدکودک
انجمن بین المللی تربیت بدنی کودکان (۲۰۰۰) اظهارات زیر را به عنوان فرضیات پایه برنامه های حرکتی برای کودکان خردسال سنین ۵-۳ سال به شرح زیر بیان کرده است:
- کودکان ۳، ۴ و ۵ ساله متفاوت از کودکان سنین ابتدایی هستند.
- یادگیری در کودکان خردسال از طریق تقابل با محیطشان اتفاق میافتد.
- معلمان برای کودکان خردسال نقش راهنما و یا تسهیلکننده دارند.
- کودکان خردسال به صورت یکپارچه یاد گرفته و یادگیری خود را توسعه میدهند.
- تجربیات حرکتی برنامهریزی شده و تجربیات بازی را افزایش میدهند.
آکادمی آمریکایی بیماریهای کودکان، سیاستهایی را به منظور آمادگی جسمانی، فعالیت و شرکت کودکان پیش دبستانی در ورزشها ارائه نموده است که این سیاستها منجر به ایجاد فلسفه مهد ورزشی شده است.
توصیه های آکادمی به شرح زیر است:
- همه کودکان پیش دبستانی باید به طور منظم در بستری از فعالیتهای بدنی متناسب با سطح رشدی و وضعیت سلامتیشان شرکت کنند.
- تاکید باید روی تسریع فعالیت بدنی به عنوان یک فعالیت طبیعی در طول عمر و جزئی از یک زندگی سالم باشد. اهدافی از قبیل تسریع بخشیدن به رشد حرکتی به منظور رسیدن به حداکثر نتایج توانایی در ورزشها، نامناسب بوده و نباید مورد تشویق قرار گیرند.
- بازی آزاد به منظور ایجاد فرصتهایی برای کودک طراحی شده است تا مهارتهای حرکتی بنیادی را در آنان توسعه دهد.
- در برنامههای ورزشی سازمان یافته، اهداف شرکت در ورزش و لذت از بازی، در مقایسه با رقابت و پیروزی باید مورد تاکید بیشتری قرار گیرد.
برنامه مهد کودک ورزشی در جهت برآوردن نیازهای سه گروه مجزا کودکان خردسال، مربیان پیش دبستانی و والدین متمرکز میشود. برای کودکان خردسال محیط یادگیری هدفمند به گونهای فراهم شده است که مهارتهای حرکتی اکتسابی پالایش یافته و مهارتهای جدید رشد یابند. برای دانشجویان دانشگاه به عنوان مربی فرصتهایی برای مشاهده ویژگیهای رشدی کودکان خردسال فراهم شده است.
مدل مهد کودک ورزشی همیشه بر مشارکت فعال والدین تاکید کرده است. مطالعه انجام شده توسط ایشی (۲۰۰۲)، پیشنهاد میکند که سطوح فعالیت بدنی و الگوهای والدین با هم مرتبط بوده و این موضوع تاثیر معنیداری بر روی فعالیتهای حرکتی کودکان دارد.
ولک (۱۹۹۹) اظهار میدارد که کودکان والدین فعال اغلب فعالیت بیشتری داشته و تشویق والدین به فعالیت بدنی یک متغیر تأثیرگذار بر سطح فعالیت بدنی کودک است.
منبع: افتاب