ببينيد کودکتان به چه رنگي علاقه دارد. اگر هنوز سنشان به حدي نرسيده که بتوانند به خوبي صحبت کنند، يک جعبه مداد رنگي در جلويش بگذاريد تا خود يکي از رنگ ها را که دوست دارد انتخاب کند. کودکان بزرگتر خود مي توانند به شما بگويند که دوست دارند رنگ اتاقشان چه رنگي باشد. يادتان باشد که اولويت با علاقه ي خود بچه هاست. سيسموني

سعي نکنيد مدل و رنگ دلخواه خودتان را به زور به بچه ها تحميل کنيد. شخصيت آنها از همين سنين شکل مي گيرد و اتاقشان مي تواند آينه ي خوبي براي نشان دادن شخصيتشان باشد. البته منظورم طرح و رنگ هاي غيرمعقول آنها نيست. بايد محدوديت تعيين کنيد اما باز آنها را در انتخابشان آزاد بگذاريد.

متخصصان روانشناسي معتقدند قبل از به دنيا آمدن کودک والدين بايد رنگ اتاق خواب را انتخاب کرده باشند.

اگر والدين اصرار داشته باشند اتاق کودکشان حتماً داراي رنگي شاد و مطابق با سن و جنس کودک باشد مي بايست براي رنگ کردن اتاق کودک تا قبل از به دنيا آمدنش تصميمات خود را بگيرند زيرا کودک از همان ابتداي تولد يا حداقل در نخستين سال تولد با اتاقش آشنا شده و در آن محيط خوابيده، بازي مي کند يا آرام مي گيرد. بنابراين لازم است اتاق کودک محيطي آرام باشد تا به راحتي بتواند در آن محيط احساس امنيت کند.داشتن آرامش تنها يک مشخصه براي اتاق کودک خردسال تا قبل از سن ? سالگي است. کودک تا قبل از ? سالگي بيشتر نيازمند ثبات اشيا است کودکان در سن ? ماهگي به پديده «ثبات اشيا» دست پيدا مي کنند يعني تا قبل از ? ماهگي هر شيء اگر از جلوي چشمان کودک محو شود، کودک آن را نابود شده مي پندارد و تلاشي براي جست وجوي مجدد آن نمي کند. اين ثبات شيء کم کم در کودک شکلي جدي تر گرفته و کودک نياز پيدا مي کند تا محيط پيرامونش شکلي با ثبات تر داشته باشد.

ثبات شکل و اشيا در محيط و دکوراسيون داخلي اتاق کودک در نهايت به او کمک مي کند تا نقشه ذهني مناسبي از محيط اطرافش بکشد. گذشته از ثبات اشيا در محيط پيرامون کودک، ثبات رنگ هم به کودک کمک مي کند تا او بعد از حدود يک سال آن محيط را خوب شناخته و طرح اوليه اي از آن در ذهنش ترسيم کند و در مواقعي که والدين نيز حضور ندارند او بتواند در اتاق خودش به آرامش برسد. بنابراين کودکان با رنگ، ارتباط بيشتري برقرار کرده و بيشتر به همان رنگي گرايش دارند که از ابتدا با آن آشنا شده اند.
منبع: زنبيل