کمبود آب از نظر کیفی و چه از نظر کمی بویژه در برخی از کشورها، مردم را در معرض تهدید جدی قرار داده است. از این رو علم و تکنولوژی دست به دست هم داده اند تا با توسعه ی روش ها این مشکل را از پیش رو بردارند. آنچه ما به دنبال آن هستیم ایجاد بستری مناسب، برای دسترسی به آبی سالم، با کیفیت و مقرون به صرفه است. به یمن استفاده از شیوه های جدید خصوصا نانو تکنولوژی تصفیه آب با شرایط ذکر شده برای ما میسر گردیده است. با توجه به حذف موثر آلاینده ها و کاهش هزینه های تمام شده ی تولید آب سالمف استفاده از فن آوری نانو نسبت به روش های قدیمی بیشنر مورد توجه و استقبال مردم قرار گرفته است. البته در کنار اهداف تولید باید به جنبه های زیست محیطی و پتانسیل های بالقوه آسیب رسان در آن توجه شود.
استفاده از فن آوری های نوین به خصوص فن آوری نانو در راستای کاهش اثرات سوء آلودگیهای زیست محیطی، به عنوان یکی از راه کارهای مدیریتی مطرح می باشد. یکی از مواردی که این فن آوری کاربرد خود را نمایان می سازد در ارتباط با نابع آب می باشد که در نظر گرفتن چالش های پیش رو ضرورت استفاده از آن را پر رنگ تر نموده است.

تعدادی از روش ها و دستگاه های تصفیه آب که با موادی در مقیاس نانو کار می کنند، اکنون بصورت تجاری در دسترس هستند و بقیه در حال توسعه می باشند. این فرآوردها با پایه نانو شامل فیلترهای آب، غشاهای فیلتراسیون، کاتالیزورها و ذرات نانو برای اصلاح آب های سطحی می باشند.

نگاهی کلی به تصفیه آب
در ابتدا برخی از روش های قدیمی تصفیه آب را مطرح کرده و به ذکر معایب آن می پردازیم سپس وارد بحث استفاده از فن آوری نانو شده و مزایای آن را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
در تصفیه آب معمولا دو شیوه اصلی مورد بررسی قرار می گیرد
۱) روش های سنتی
۲) روش های جدید شامل استفده از غشاها و فن آوری نانو

مراحل تصفیه در روش سنتی شامل موارد زیر می باشد
۱) عملیات پیش تصفیه
۲) منعقد شدن ذرات
۳) بهم پیوستن ذرات منعقد شده و تشکیل ذرات بزرگتر
۴) رسوب گذاری
۵) گندزدایی
۶) هوادهی
۷) صافی کردن

برخی از معایب شیوه سنتی در تصفیه آب عبارتند از
۱) هر کدام از فرآیندهای شیوه سنتی به تنهایی قادر به از بین بردن تمامی آلودگی های آب نیستند.
۲) شیوه سنتی اساسا بر مبنای نصب تاسیسات فرآیندی (مانند حوضچه ته نشینی) و استفاده از چندین فرآیند متوالی می باشد. بنابراین امکان حمل و نقل در چنین سیتم هایی مشکل است.
۳) کاهش بازدهی برخی فرآیندها با افزایش دبی از دیگر معایب این روش می باشد.
۴) هزینه بهره برداری از این سیستم ها نسبت به روش های غشایی بیشتر است.
۵) به علت استفاده از مواد شیمیایی در برخی فرآیندها (مانند افزودن کلر در عملیات گندزدایی) آب حاصل برای شرب مطبوع نیست.