این محلول را برتوله، کشف کرد و چون نخست در محله ژاول پاریس تولید می‌شد، به آب ژاول یا سفید کننده معروف شد.

تولید در ایران[
این مقاله احتمالاً حاوی تحقیق دست اول است. لطفاً با تأییدپذیر کردن ادعاهای موجود به وسیلهٔ ارجاع‌های درون‌خطی آن را بهبود دهید. عبارت‌هایی که تنها تحقیق دست اول باشند باید حذف شوند.
از آنجا که در ایران این محصول با نام تجاری وایتکس عرضه شده بیشتر با این نام شناخته می‌شود. اگرچه سایر شرکت‌های سازنده آب ژاول از عبارت مایع سفید کننده استفاده می‌کنند.
برای اولین بار این ماده توسط رضا عطارچی تهرانی در ایران با نام وایتکس همان سفید کننده تولید شد و با این نام به فروش رفت. وی شرکتی تحت عنوان شرکت شیمیایی شمین واقع در علی آباد طپانچه از توابع اسلامشهر احداث کرد و با چند نفر کارگر ساده در حوض‌های ابتدایی داخل کارخانه این ماده را به بازار عرضه کردند. مهندس عطارچی در خاطراتش می‌گوید که در امریکا بودند و برای شستشوی لباسهای خود به خشکشویی مراجعه کردند و دیدند یک خانم محلولی را در داخل یک ماشین ریخت و رفت و سپس وی به سراغ آن محلول می‌رود و می‌بیند که هیپو کلریت سدیم می‌باشد و از همانجا جرقه تولید این ماده در ایران به ذهن وی می‌خورد در مورد چرایی نام گذاری این ماده می‌گوید که اسامی مختلفی در ذهن وی بوده اما با ترکیت دو کلمه وایت و تکس (مخفف تکستایل) به این کلمه رسیدند این شرکت هنوز در ایران فعال است و با همین برند مشغول فعالیت است و محصولات خود را به تمامی شوینده‌های دیگر نیز با همین برند تعمیم داده است.