تأثیر محیط مهد كودك در رشد زبانى
از آنجا كه گسترش واژگان كودك اكتسابى است و هر چه كودك در تعامل و ارتباط با اطرافیان باشد، دامنه لغات او نیز گسترش مىیابد لذا كودكانى كه در مهدكودكها در كنار كودكان دیگر اوقاتی از روز را سپری میكنند، علاوه بر همزبانى با همسالان خود و ایجاد ارتباط با مربى خویش با لغات، واژگان و كلمات متعددى برخورد مىنمایند؛ آنها براى بازى كردن مثلا دریافت یك توپ مرتب با دوستان خود ایجاد ارتباط كرده و محرك و پاسخ ایجاد میكنند. كودك براى گرفتن توپ از دوست در مهدكودك احیاناً از لفظ توپ استفاده مىكند، از طرف دیگر «من، من»، «مال من است» را از كودك دیگر مىشنود و از كودك سوم «بده» را، لذا این كودك در عین حال باسه تلفظ و واژه آشنا شده است: «من»، «توپ» و «بده». در صورتى كه همین كودك در منزل با ارائه و بیان مطلب توپ مفهوم و مطلب مورد نظر خود را به مادرش مىفهماند و امكان اینكه با دولفظ دیگر آشنا شود، بسیار كم یا بعید است.پس كودكانى كه تازه شروع به سخن گفتن كردهاند، هنگامى كه با كودكان هم سن و سال خود ارتباط برقرار مىكنند و همراه مربى خویش كه صرفا وقت خود را صرف و وقف كودكان كرده است، مىتوانند پیشرفت قابل توجهى در گفتار و رشد بیانى خویش داشته باشند. نظریههاى عمده رشد به فرضیههاى متفاوتى درباره اهمیت تأثیرات محیطى در رشد زبان كودك منجر مىشود. نظریهپردازان یادگیرى معتقدند كه وجود عامل تقویتكننده و مشاهده سرمشق، عوامل تعیینكننده مهمى براى رشد زبان هستند؛ لذا كودكان در مهدكودكها مرتب زیرنظر عوامل یادگیرى، ارتباط و تعامل هستند، مىشنوند و بیان مىكنند و براثر عوامل تقویتكننده بىشمارى كه به وجود مىآید، مجبور به گفتوگو مىشوند و در نتیجه واژگان و لغات آنها به جهت استفاده در گفتار توسعه مىیابد. کفپوش مهدکودک