این روزها بعضی زوج‌های شاغل ترجیح می‌دهند به جای فرستادن فرزندشان به مهدکودک، پرستاری را استخدام کنند تا نگرانی‌های‌شان از بابت مراقبت و نگهداری از کودک کمتر شود.اما حضور پرستار در خانه به‌طور معمول با دردسرهایی همراه است و شاید مشکلاتی پیش بیاید، بنابراین بهتر است قبل از اینکه درمورد حضور پرستار در خانه‌تان تصمیم بگیرید، توصیه‌های دکتر بیات را در این زمینه بخوانید.

سن کودک
یکی از اولین نکاتی که در مورد انتخاب پرستار باید درنظر گرفته شود، سن کودک است. در سنین پایین که کودک نیاز به مراقبت دارد، بهتر است پرستار با مهارت‌های نگهداری از کودک آشنا بوده و تجربه کافی داشته باشد. به‌عنوان مثال پرستارانی که مادر هستند یا تجربه نگهداری از کودک را دارند، برای نگهداری از کودک گزینه مناسب‌تری محسوب می‌شوند. کودکان بزرگ‌تر خودشان قادر به صحبت کردن هستند و می‌توانند اتفاقات خانه را گزارش دهند اما در مورد کودکانی که هنوز توانایی حرف زدن ندارند کنترل شرایط اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. علاوه بر این در مورد کودکان بزرگ‌تر توصیه می‌شود پدر و مادر پرستاری را انتخاب کنند که توانایی کار و بازی با کودک را داشته باشد. حتی اگر پرستار قادر باشد کارهای آموزشی انجام دهد و تجربه یا تحصیلات مرتبط داشته باشد، داشتن این قابلیت‌ها به مراتب بهتر است. بهترین سن برای پرستاران 28 تا 40 سال است. کفپوش مهدکودک

نکاتی در مورد روز مصاحبه
زمانی که پدر و مادر از طریق موسسات یا آشنایان با پرستاری آشنا شدند، بهتر است قبل از استخدام و سپردن کودک، با او مصاحبه کنند. در روز مصاحبه انتظارات باید به‌طور واضح و مشخص بیان شوند. مثلا مادر بگوید که انتظار دارد پرستار چه غذاهایی را دراختیار کودک قرار دهد، آیا لازم است که خود پرستار هم برای کودک غذا بپزد، آیا باید بخشی از کارهای آموزشی را هم برعهده داشته باشد و آیا می‌تواند کودک را از خانه بیرون ببرد؟ عادت‌های غذایی کودک، ویژگی‌های رفتاری، حساسیت‌های غذایی و مواردی از این دست هم نکات مهمی هستند که باید به پرستار گوشزد شود. هرقدر این توافقات واضح‌تر باشد امکان بروز مشکلات در آینده کمتر است. اگر این صحبت‌های اولیه شفاف نباشد این احتمال وجود دارد که بعد از مدتی بنا به دلایلی مشکلاتی ایجاد شود و والدین از عملکرد پرستار رضایت نداشته باشند. درنتیجه پرستار کارش را ترک کند یا اخراج شود که این موضوع ممکن است بر احساسات کودک تاثیر داشته باشد. علاوه بر این هر خانه‌ای قانون و خط قرمزهایی دارد که باید در مورد این نکات هم حتما با پرستار صحبت شود. پیشنهاد می‌شود که مادر در مورد محل قرار گرفتن تلفن‌های تماس ضروری، داروهای کودک، دفترچه بیمه و... پرستار را مطلع کند تا در شرایط اضطراری پرستار به موقع به کودک کمک کند.
منبع: اکاایران