امروزه بعضی زن شوهرهای شاغل ترجیح می‌دهند به جای فرستادن کودک به مهدکودک، پرستاری را استخدام کنند تا دلواپسی هایشان از بابت مراقبت و نگهداری از بچه کاهش یابد.ولی وجود پرستار در منزل معمولا با دردسرهایی همراه است وممکن است مشکلاتی پیش بیاید، بنابراین بهتر است پیش از اینکه درباره حضور پرستار در منزلتان تصمیم بگیرید، توصیه‌های دکتر بیات را در این مورد بخوانید. کفپوش مهدکودک
سن کودک
یکی از اولین نکاتی که در مورد انتخاب پرستار باید درنظر گرفته شود، سن کودک است. در سنین پایین که کودک نیاز به مراقبت دارد، بهتر است پرستار با مهارت‌های نگهداری از کودک آشنا بوده و تجربه کافی داشته باشد. به‌عنوان مثال پرستارانی که مادر هستند یا تجربه نگهداری از کودک را دارند، برای نگهداری از کودک گزینه مناسب‌تری محسوب می‌شوند. کودکان بزرگ‌تر خودشان قادر به صحبت کردن هستند و می‌توانند اتفاقات خانه را گزارش دهند اما در مورد کودکانی که هنوز توانایی حرف زدن ندارند کنترل شرایط اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. علاوه بر این در مورد کودکان بزرگ‌تر توصیه می‌شود پدر و مادر پرستاری را انتخاب کنند که توانایی کار و بازی با کودک را داشته باشد. حتی اگر پرستار قادر باشد کارهای آموزشی انجام دهد و تجربه یا تحصیلات مرتبط داشته باشد، داشتن این قابلیت‌ها به مراتب بهتر است. بهترین سن برای پرستاران 28 تا 40 سال است.
نکاتی در مورد روز مصاحبه
زمانی که پدر و مادر از طریق موسسات یا آشنایان با پرستاری آشنا شدند، بهتر است قبل از استخدام و سپردن کودک، با او مصاحبه کنند. در روز مصاحبه انتظارات باید به‌طور واضح و مشخص بیان شوند. مثلا مادر بگوید که انتظار دارد پرستار چه غذاهایی را دراختیار کودک قرار دهد، آیا لازم است که خود پرستار هم برای کودک غذا بپزد، آیا باید بخشی از کارهای آموزشی را هم برعهده داشته باشد و آیا می‌تواند کودک را از خانه بیرون ببرد؟ عادت‌های غذایی کودک، ویژگی‌های رفتاری، حساسیت‌های غذایی و مواردی از این دست هم نکات مهمی هستند که باید به پرستار گوشزد شود. هرقدر این توافقات واضح‌تر باشد امکان بروز مشکلات در آینده کمتر است. اگر این صحبت‌های اولیه شفاف نباشد این احتمال وجود دارد که بعد از مدتی بنا به دلایلی مشکلاتی ایجاد شود و والدین از عملکرد پرستار رضایت نداشته باشند. درنتیجه پرستار کارش را ترک کند یا اخراج شود که این موضوع ممکن است بر احساسات کودک تاثیر داشته باشد. علاوه بر این هر خانه‌ای قانون و خط قرمزهایی دارد که باید در مورد این نکات هم حتما با پرستار صحبت شود. پیشنهاد می‌شود که مادر در مورد محل قرار گرفتن تلفن‌های تماس ضروری، داروهای کودک، دفترچه بیمه و… پرستار را مطلع کند تا در شرایط اضطراری پرستار به موقع به کودک کمک کند.
کنترل از راه دور
در مورد کودکانی که در سنین قبل از سه سالگی هستند و توانایی صحبت کردن ندارند، بهتر است اقدامات دیگری هم در نظر گرفته شود. به‌عنوان مثال اگر پدر و مادر امکانات مالی خوبی دارند، خرید دوربین‌های مدار بسته اقدام موثری است که می‌تواند در نظارت کارهای پرستار تاثیر داشته باشد. درصورتی‌که امکان خرید دوربین مدار بسته وجود ندارد، والدین می‌توانند حداقل صدای پرستار را ضبط کنند. البته نکته مهم اینجاست که خود پرستار در جریان نصب دوربین یا دستگاه ثبت صدا باشد و بداند که والدین کودک، عملکرد او را کنترل می‌کنند. برای نظارت بر کار پرستار می‌توان از همسایه‌ها هم کمک گرفت. مادر می‌تواند به یکی از خانم‌های همسایه بسپارد تا اگر صدای گریه ممتد کودک را شنید برای پیگیری به خانه‌شان مراجعه کند.
همسویی رفتار والدین و پرستار
هماهنگی و همسویی رفتار والدین و پرستار هم موضوع قابل‌توجهی است که خانواده‌ها باید به آن توجه داشته باشند. قرار است کودک 7 یا 8 ساعت در روز را نزد پرستارش باشد و به همین دلیل لازم است بین رفتار پدر و مادر و پرستار همسویی جهت‌داری وجود داشته باشد. مثلا اگر در خانه قانونی وجود دارد که کودک نباید قبل از غذا شیرینی بخورد، توصیه می‌شود که از پرستار هم بخواهید به این نکات توجه داشته باشد و در مورد نحوه تشویق یا تنبیه کودک هم مطلع شود. البته منظور از تنبیه کتک زدن یا فریاد کشیدن بر سر کودک نیست، بلکه پدر و مادر یا پرستار می‌توانند از کودک بخواهند که به دلیل رفتار نامناسب چند دقیقه‌ای کنار اتاق بنشیند. این موارد تنبیهات بی‌ضرری هستند که در مورد آنها والدین و پرستار می‌توانند به توافق برسند. هرقدر شباهت رفتاری بین والدین و پرستار بیشتر باشد احتمال بروز مشکلات کمتر می‌شود.
منبع: دکتر سلام