بسیاری از مادران و پدران با شنیدن اسم مهدکودک یاد والدین کارمند می افتند و تصور می کنند مهدکودک جایی است که می توانند فرزندشان را برای چند ساعت به افرادی بسپارند و خودشان به کارشان برسند. اما در یک کلام باید گفت مهدکودک صرفا جایی نیست که سرپرستی کودک تان را بپذیرد بلکه جایی است برای آموزش و اجتماعی شدن او. در گفتگو با دکتر سیما فردوسی، روان شناس و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، کوشیده ایم در این خصوص اطلاعات بیشتری کسب کنیم...

خانم دکتر! شما سپردن کودکان به مهدکودک را تایید می کنید یا خیر؟
ـ بهتر است کودکان تا پایان ۲ سالگی در محیط خانواده و نزد والدین خود باشند. احساس امنیت روانی اولیه و وابستگی های عاطفی باید به صورت صحیح و طبیعی در خانواده شکل بگیرد. از این سن به بعد کودکان به تجربه های اجتماعی نیز نیاز دارند. ارتباط با همسالان و آموختن بسیاری از مفاهیم را می توان از طریق اجتماع و همسالان برای فرزندان مهیا کرد. رشد اجتماعی کودک، نحوه ارتباط با دیگران و یادگیری زبان و درک مفاهیم کلامی و غیرکلامی در یک مهدکودک خوب که از معیارهای لازم برای رشد اجتماعی و کلامی کودکان برخوردار باشد، ضروری به نظر می رسد. دریک مهد کودک برنامه کودکان از نظم و انضباط خاصی برخوردار می شود. برنامه خواب و خوراک آنها به طور منظم از قاعده خاصی پیروی می کند. همچنین آموزش بسیاری از مطالب که ممکن است مادر، در منزل به صورت پراکنده یا به طور غیرعلمی به فرزندش بیاموزد، در مهدکودک به صورت منظم و روش مند در جمع و به صورت گروهی آموخته می شود. به طور کلی کودک در این مرحله برای سال های آینده که باید ساعت های بیشتری را از خانه دور باشد، آماده می شود.

خیلی وقت ها، بچه ها تمایلی به مهد کودک ندارند؛ دراین مواقع چه کار کنیم؟
ـ بله؛ همه کودکان در روزهای اول، رفتن به مهد را به خوبی نمی پذیرند و بی تابی ها و اضطراب های زیادی از خود نشان می دهند اما اگر مربیان تعلیم دیده و مجرب در مهد باشند و همکاری درستی بین والدین و مربیان به وجود آید، محیط مهدکودک می تواند از جذابیت خاصی برای کودک برخوردار باشد. روش هایی که برای علاقه مند کردن کودکان به مهد به کار گرفته می شود باید علمی، تخصصی و خالی از هر گونه تهدید و ترس باشد. مربیان نیز باید با توجه به معیارهای خاصی انتخاب شوند. مربیان باید از ویژگی های خاصی برخوردار باشند تا بتوانند به عنوان جایگزین مادر، امنیت و آرامش لازم را به کودک بدهند زیرا کودکان هم مانند بزرگسالان شخصیت، رفتار و منش های متفاوتی دارند بنابراین مهد مکانی است که باید بتواند رفتارهای درست کودکان را تشویق و رفتارهای نادرست آنها را اصلاح کند و در جهت رشد طبیعی و هنجار کودکان در زمینه های جسمی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی قدم بردارد.

به نظر شما ضرورت دارد که کودکان به مهد کودک یا آمادگی بروند؟
ـ به دلیل جدا شدن کودک از مادر و خانواده، باید با توجه به سن کودک چنین تصمیمی گرفته شود، یعنی باید ببینیم که چه کودکی را با چه سنی می خواهیم به مهدکودک بفرستیم. بهتر است که کودکان تا دو یا سه سالگی در محیط خانواده و در کنار مادر به سر ببرند زیرا که دراین صورت امنیت خاطر و پیوندهای عاطفی که برای شکل گیری شخصیت بسیار مهم است می تواند به خوبی رشد کند اما اگر شرایط مادر به گونه ای است که نمی تواند از فرزندش در کنار خود و در خانه نگهداری کند، می تواند بعد از دو سالگی فرزندش را به مهدکودک بفرستد. دراینجا باید به شرایط مهدکودک توجه کرد که کدام مهدکودک و با چه ویژگی هایی برای فرزند ما مناسب است. کفپوش مهدکودک

یعنی درباره مهدکودک فرزندمان تحقیق جدی کنیم؟
ـ البته؛ در مهد کودک، مربیان وظیفه بسیار مهمی به عهده دارند زیرا نقش جانشین مادر را برای کودک ایفا می کنند و با توجه به این تعریف، مربی باید بتواند اضطراب کودک را تخفیف بدهد و به او امنیت بدهد و او را کنترل کند. بنابراین لازم است درباره شخصیت و نحوه رفتار مربیان و اینکه تا چه حدی قادر هستند نقش جایگزین مادر را ایفا کنند، تحقیق کنیم. خلاصه اینکه اگر مهد کودکی دارای ویژگی های لازم باشد و تنها از کودک نگهداری نکند بلکه به نیازهای او نیز توجه داشته باشد و رشد کودک و شرایط فردی او را در نظر بگیرد و درباره برنامه خواب، بازی، تغذیه، استراحت کافی و فعالیت هایی که مناسب سن کودک باشد، تدابیر لازم اندیشیده باشد و محیط امنی برای کودکان ایجاد کند، می توان پیشنهاد کرد که والدین حتما فرزندشان را به چنین مهدکودکی بسپارند.
منبع: افتاب