از بدو تمدن بشری لوازم آرایشی و بهداشتی همواره برای جذابیت و آراستگی مورد استفاده قرار گرفته است. اولین وسیله آرایشی رنگ هایی از قبیل رنگ سبز ساخته شده از مس بود (به عنوان مثال سایه چشم). قدمت استفاده از این مواد به حدود پنج هزار سال قبل از میلاد مسیح می رسد. در مصر قدیم و در زمان کلئوپاترا هنر آرایش به اوج خود رسیده بود. تاجایی که کلئوپاترا در شیر الاغ حمام می گرفت تا پوستش لطیف تر و سفیدتر شود و از حنا برای رنگ کردن ناخن استفاده می کرد.
استفاده از لوازم آرایشی و بهداشتی در کشور انگلستان از زمان جنگ های صلیبی آغاز شد و در پی برگشت شوالیه ها با غنایمی از حرمسراهای شرقی متداول شد. در زمان ملکه الیزابت اول لوازم آرایشی نقش مهمی در زندگی اجتماعی بازی می کرد و این لوازم در ظروف صندوق های عطری به نام sweet coffers نگهداری می شد که به عنوان یکی از لوازم ضروری اتاق خواب محسوب می شد. در فرانسه و در زمان لویی سیزدهم، مردم در این مسیر بسیار تشویق می شدند. اما در زمان لویی پانزدهم مردم علاقه ای به این امر نشان ندادند. با ظهور ناپلئون یک برگشت در علاقه مردم به لوازم آرایشی پدید آمد که در این میان وسایلی که ژوزفین همسر ناپلئون مورد استفاده قرار می داد از محبوبیت خاصی برخوردار بود. استند لوازم آرایش
تاریخ آغاز فعالیت های کارخانه های آرایشی و بهداشتی به دهه اول قرن نوزدهم برمی گردد. "لاوازیه" شیمی دان مشهور فرانسوی چندین بار مطالعات خود را به ساخت و تهیه مواد آرایشی و بهداشتی اختصاص داد و یک سخنرانی مفصل نیز در آکادمی علوم فرانسه ایراد کرد. گرچه در آن زمان او از این که مقاله اش را کم ارزش تلقی کنند بیمناک بود و برای همین از این که داوطلب سخنرانی در این زمینه شده بود قبلاً از اعضای آکادمی پوزش خواست، ولی برخلاف تصورش اعضای آکادمی علوم با علاقه زیادی به سخنرانی وی گوش فرادادند.